مرور کردن زمین کشاورزی که در مالزی یا لیست خود را لیست کنید. تبلیغ کنید ، ملک خود را بفروشید ، آن را برای let بگذاریدمالزی ((گوش دادن) mə-LAY-zee-ə ، -zhə؛ مالایی: [məlejsiə]) کشوری در جنوب شرقی آسیا است. پادشاهی قانون اساسی فدرال از سیزده ایالت و سه قلمرو فدرال تشکیل شده است که توسط دریای چین جنوبی به دو منطقه ، شبه جزیره مالزی و شرق مالزی بورنئو از هم جدا می شوند. شبه جزیره مالزی مرزهای زمینی و دریایی با تایلند و مرزهای دریایی با سنگاپور ، ویتنام و اندونزی دارد. شرق مالزی مرزهای زمینی و دریایی با برونئی و اندونزی و مرز دریایی با فیلیپین و ویتنام را در اختیار دارد. کوالالامپور پایتخت ملی و بزرگترین شهر است در حالی که Putrajaya کرسی دولت فدرال است. مالزی با جمعیتی بالغ بر 30 میلیون نفر ، 44مین کشور پرجمعیت جهان است. جنوبی ترین نقطه قاره اوراسیا قاره در Tanjung Piai است. در مناطق استوایی ، مالزی یکی از 17 کشور megadiverse است که دارای تعدادی از گونه های بومی است. مالزی منشأ آن در پادشاهی های مالایی است که ، از قرن 18 میلادی ، به همراه پروتکل اسرائیل Straits Settlements در امپراتوری بریتانیا قرار گرفت. شبه جزیره مالزی به عنوان اتحادیه مالایا در سال 1946 متحد شد. مالایا در سال 1948 به عنوان فدراسیون مالایا بازسازی شد و در 31 اوت 1957 به استقلال رسید. مالایا در 16 سپتامبر 1963 با شمال بورنئو ، ساراواک و سنگاپور متحد شد تا مالزی شود. در سال 1965 ، سنگاپور از فدراسیون اخراج شد. این کشور چند قومی و چند فرهنگی است. تقریباً نیمی از جمعیت از نظر قومی مالایی هستند و اقلیت های زیادی از چینی ها ، هندی ها و مردمان بومی وجود دارند. قانون اساسی ضمن شناخت اسلام به عنوان آیین تأسیس کشور ، آزادی دین را به غیرمسلمانان اعطا می کند. دولت از نزدیک بر سیستم پارلمانی وست مینستر الگوبرداری شده و نظام حقوقی مبتنی بر قوانین عادی است. رئیس دولت یک سلطنت منتخب است ، معروف به "یانگ دی پرتوان آونگ" ، که از بین فرمانداران وراثت 9 ایالت مالایا هر 5 سال یکبار انتخاب می شود. رئیس دولت نخست وزیر است. پس از استقلال ، تولید ناخالص داخلی مالزی به طور متوسط 5.5 درصد در سال تقریباً 50 سال رشد کرد. اقتصاد به طور سنتی از منابع طبیعی خود تغذیه می شود اما در بخش های علمی ، گردشگری ، تجارت و گردشگری پزشکی در حال گسترش است. مالزی دارای اقتصاد تازه نوسازی شده در بازار است که در سومین کشور در آسیای جنوب شرقی و 33مین کشور بزرگ در جهان قرار دارد. این عضو موسس ASEAN ، EAS ، OIC و عضو APEC ، مشترک المنافع و جنبش غیرمتعهد است.زمین های کشاورزی به طور معمول زمین اختصاص داده شده به کشاورزی ، [1] استفاده منظم و کنترل شده از سایر اشکال زندگی - به ویژه پرورش دام و تولید محصولات زراعی - برای تولید مواد غذایی برای انسان است. [2] [3] بنابراین به طور کلی مترادف با زمین های زراعی و زراعی است. سازمان غذا و كشاورزی سازمان ملل متحد و سایر افراد پیروی از تعاریف آن ، از زمین کشاورزی یا منطقه كشاورزی نیز به عنوان یك هنر استفاده می كنند ، در حالی كه این به معنای جمع آوری موارد زیر است: در اینجا تعریف مجدد برای اشاره به محصولات زراعی تولیدکننده نیاز به کاشت سالانه یا مراتع یا مراتع مورد استفاده برای محصولات زراعی در هر دوره 5 ساله "مزارع دایمی": محصولات زراعی تولید شده که نیازی به اصلاح مجدد مرتع های دایمی ندارند: مراتع طبیعی یا مصنوعی و درختچه هایی که قادر به برای چرای دام استفاده می شود این احساس "زمین کشاورزی" بنابراین شامل بسیاری از اراضی می شود که بطور فعال یا حتی فعلاً به کاربری کشاورزی اختصاص نمی یابد. در عوض ، گفته می شود زمین واقعاً تحت کشت محصولات سالانه در هر سال معین ، "زمین كاشته شده" یا "زمین كشت شده" را تشکیل می دهد. "اراضی زراعی دائمی" شامل مزارع جنگلی است که برای برداشت قهوه ، لاستیک یا میوه مورد استفاده قرار می گیرد اما نه مزارع درختی یا جنگلهای مناسب که برای چوب یا چوب استفاده می شود. اراضی قابل استفاده برای کشاورزی "زمین قابل کشت" نامیده می شود. در همین حال ، مزرعه مزرعه با اشاره به همه زمین های کشاورزی ، به تمام اراضی قابل کشت و یا فقط به معنای تازه محدود "سرزمین قابل کشت" ، مورد استفاده قرار می گیرد. بسته به نوع استفاده از آبیاری مصنوعی ، "زمین کشاورزی" FAO ممکن است به زمین های آبیاری و غیر آبیاری تقسیم شود.Source: https://en.wikipedia.org/